Yann Tiersen - Bilety

W dobie kryzysu klimatycznego Tiersen na nowo definiuje pojęcie trasy koncertowej, kwestionując kapitalistyczne normy. Od samotnej, zimowej podróży po Europie — z Brestu do Tallinna — bez ekipy, z jedynym towarzyszem, swoim psem, jadąc furgonetką nie szybciej niż 100 km/h, rezygnując z typowych elementów koncertowego konsumpcjonizmu (hoteli, garderób, riderów) i nocując w ogrodach ludzi, aż po wyprawy na pokładzie żaglówki Ninnog, którą opłynął Irlandię, Wyspy Owcze, Szkocję, Szetlandy, Walię i Kornwalię (a wkrótce także Arktykę) — Tiersen prezentuje swoją muzykę w niezwykłych krajobrazach i kameralnych przestrzeniach, odrzucając schematy dużych tras koncertowych na rzecz prawdziwych relacji z lokalnymi ekipami i organizatorami.

Rathlin from a Distance | The Liquid Hour to album podzielony na dwie odrębne, lecz powiązane części, z których każda ma własny, wyjątkowy charakter dźwiękowy.
Rathlin from a Distance to osiem introspektywnych, instrumentalnych utworów fortepianowych. Tiersen tłumaczy:
„Jest coś transformującego w byciu na morzu. Z dala od hałasu i ciężaru świata zostajesz sam z surowymi, nieokiełznanymi siłami natury — i samym sobą. To przestrzeń, w której można zacząć kwestionować swoje przekonania, tożsamość, płeć — a nawet osobę, którą wydawało ci się, że jesteś. Zacząłem zrzucać oczekiwania, konstrukty i role, które narzuca nam społeczeństwo. Fale domagają się szczerości.”

Kontynuuje: „Rathlin from a Distance narodził się z tego doświadczenia. Każdy utwór fortepianowy związany jest z miejscem, które odwiedziliśmy, ale także z chwilą medytacji. To mapy prowadzące do samego siebie. Mają cię poprowadzić do sedna tego, kim jesteś — nie do wersji uformowanej przez społeczne oczekiwania. To wezwanie do połączenia się, do bycia wrażliwym i do znalezienia ukojenia w autentyczności, która rodzi się z konfrontacji z siłami na zewnątrz — i wewnątrz ciebie.”

The Liquid Hour to rozległa, gatunkowo nieuchwytna mieszanka elektroniki i dynamicznych, psychodelicznych rytmów. Tiersen opowiada, jak doświadczenie za sterem swojej żaglówki, gdy w oddali majaczył Belfast, zainspirowało te pięć utworów:
„Myślę o bliznach pozostawionych przez systemy, które nas miażdżą. Czuję, jak we mnie narasta furia — pierwotna, surowa, elektryczna. Przepływa przeze mnie. Woda staje się lustrem mojej wściekłości. I nadziei. To wojna z duszącymi pnączami kapitalizmu, które oplatają nasze korzenie, odbierają światło. To oczyszczenie z tego, co zepsute. Odbudowa — ręka w rękę, serce przy sercu — aż nie pozostanie miejsca na rozpacz. Czuję, jak ta energia we mnie rośnie, jak popycha mnie do działania, do wspólnoty, do krzyku, do powstania. Bo przyszłość nie czeka. Jest tu — oślepiająca, olśniewająca, płynna, migocząca jasnością. To dla ciebie. Z twoją nadzieją i gniewem. Dla nas wszystkich — dla tego, co nadchodzi, i dla tego, co razem zbudujemy. To ścieżka dźwiękowa naszego przebudzenia.”